بنیان‌های اتریوم و بیت‌کوین

اتریوم بر اساس بیت‌کوین طراحی شده است، به ویژه مسئله اینکه تراکنش‌های بیت‌کوین تک‌بُعدی است. بیت‌کوین اولین بلاکچین بوده و نقش آن ساده است، اجازه می‌دهد کاربران با امنیت بیشتری پرداخت کنند. مرکزیت، هدف فنی بلاکچین بیت‌کوین است. بیت‌کوین باور دارد که بانک‌های سنتی تمام پرداخت‌ها را سلطه می‌کنند، و مکانیزم مرکزیت در مواردی که تراکنش‌ها ناپایدار است، به راحتی تغییر می‌کند (وِرانکِن، 2017).

اتریوم تراکنش‌ها را نه به عنوان پرداخت‌های ساده می‌پذیرد، بلکه به عنوان قراردادها. بنابراین با استفاده از فناوری بلاکچین، اتریوم قراردادهایی بر اساس بلاکچین ایجاد کرده است. به این قراردادها قرارداد هوشمند گفته می‌شود. قراردادهای هوشمند، فرآیند قراردادهای سنتی را دنبال می‌کنند و از فناوری بلاکچین استفاده می‌کنند. در نتیجه، هنگامی که قراردادی معتبر می‌شود، نمی‌توان آن را تغییر داد (دنن، 2017).

با استفاده از قراردادهای هوشمند، بلاکچین توانسته است وارد زمینه مالی سنتی شود. این منجر به تولد دِفی، مالیه دسانترالیزه شد. اتریوم امکان توسعه فناوری بلاکچین بیت‌کوین را فراهم کرد، منجر به استفاده گسترده از بلاکچین و افزایش بالقوه قیمت بیت‌کوین شد (دنن، 2017).

توکن‌ها در شبکه اتریوم و سکه‌های اتریوم

بیت‌کوین، سکه شبکه بیت‌کوین است و اتریوم، سکه شبکه اتریوم است. سکه‌ها و توکن‌ها متفاوت هستند. سکه‌ها اساساً نقشی ندارند و عمدتاً به عنوان حکومت، جوایز ماینر، و واحد قیمت در شبکه بلاکچین استفاده می‌شوند. بلاکچین بیت‌کوین یک دفترچه حساب است و تراکنش‌های ثبت شده به صورت پول فیات ثبت نمی‌شوند، بلکه به صورت بیت‌کوین ثبت می‌شوند. بیت‌کوین خود نقش واقعی‌ای ندارد. بلاکچین شبکه اتریوم یک پایگاه داده است و تاریخچه تراکنش‌های هر دو A و B ثبت می‌شود. توکن اتریوم یک قرارداد هوشمند است و سکه اتریوم، اتر (ETH)، برای پاداش و نگهداری شبکه اتریوم است (دنن، 2017).

صدور اتریوم، تورم، و استخراج

صدور اتریوم نامحدود است. حداکثر صدور بیت‌کوین 21 میلیون است. هنگامی که همه بیت‌کوین‌ها استخراج شوند، درآمدهای ماینرهای بیت‌کوین عمدتاً از هزینه امضای بلوک و به‌روزرسانی بلوک خواهد آمد. این مشابه هزینه گاز اتریوم است (دنن، 2017).

پس از ارتقا اتریوم به نسخه 2.0، مدل پاداش POW اصلی به مدل پاداش POS تغییر کرد. بنابراین، پس از ارتقا، تولید ETH و مکانیزم آن به طور قابل توجهی از بیت‌کوین متفاوت است. مجموع مقدار ETH در شبکه ناشی از 1) پاداش‌هایی است که هنگامی که نود‌ها ETH را سپرده می‌کنند، به وجود می‌آید. در اتریوم 2.0، از مدل پاداش POS استفاده می‌شود. 2) هزینه گاز مصرف شده در شبکه. اگر پاداش نود بیشتر از ETH مصرفی توسط هزینه گاز باشد، می‌توان گفت که شبکه در حال تورم است. اگر پاداش نود کمتر از هزینه گاز کلی شبکه باشد، می‌توان گفت که شبکه در حال تورم است. تورم و تورم معکوس تأثیر بر قیمت ETH دارند. تورم معکوس به این معناست که کاربران شبکه اتریوم قابلیت استفاده بالایی دارند. در مقابل، تورم به این معناست که کاربران ETH را انباشته می‌کنند (وِرانکِن، 2017).